“திருக்குறள்”

வினைவலியும் தன்வலியும் மாற்றான் வலியும் துணைவலியும் […]

அழிவதூஉம் ஆவதூஉம் ஆகி வழிபயக்கும் ஊதியமும் […]

சிற்றினம் அஞ்சும் பெருமை சிறுமைதான் சுற்றமாச் […]

  அறன்அறிந்து மூத்த அறிவுடையார் கேண்மை […]

செருக்கும் சினமும் சிறுமையும் இல்லார் பெருக்கம் […]

அறிவற்றங் காக்குங் கருவி செறுவார்க்கும் உள்ளழிக்க […]

செல்வத்துட் செல்வஞ் செவிச்செல்வம் அச்செல்வம் செல்வத்து […]

அரங்குஇன்றி வட்டுஆடி அற்றே நிரம்பிய நூல்இன்றிக் […]

கற்க கசடுஅறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க […]

படைகுடி கூழ்அமைச்சு நட்பு அரண் ஆறும் […]

  ஆகூழால் தோன்றும் அசைவின்மை கைப்பொருள் […]

அவாஎன்ப எல்லா உயிர்க்கும் எஞ் ஞான்றும் […]

பொருள்அல்ல வற்றைப் பொருள்என்று உணரும் மருள்ஆம் […]

யாதனின் யாதனின் நீங்கியான் நோதல் அதனின் […]

நில்லாத வற்றை நிலையின என்று உணரும் […]

சிறப்புஈனும் செல்வம் பெறினும் பிறர்க்குஇன்னா செய்யாமை […]

அறவினை யாதெனில் கொல்லாமை கோறல் பிறவினை […]

செல்இடத்துக் காப்பான் சினம்காப்பான் அல்இடத்துக் காக்கின்என் […]

வாய்மை எனப்படுவது யாதுஎனின் யாதுஒன்றும் தீமை […]

எள்ளாமை வேண்டுவான் என்பான் எனைத்துஒன்றும் கள்ளாமை […]